Η αντιδράσεις σε μια στοιχειωδώς εκσυγχρονιστική πρόταση

Η παρουσίαση της 18/4/14 στο ΔΣ της Βέροιας που αφορούσε στην πρόταση 25 πολιτών και σχετιζόταν με την ψηφιοποίηση του αρχείου της πολεοδομίας, είχε φυσικά αντιδράσεις. Ας τις δούμε.

Το αρχείο είναι Δημοτικό

Η πρώτη και καθολική αντίδραση ήταν: Γιατί να δώσουμε το αρχείο μας να το εκμεταλλευτεί μια ιδιωτική εταιρεία;  Αγόρια μου, διότι δεν υπάρχει αρχείο. Αυτήν την στιγμή αυτό που έχουμε είναι ντάνες από χαρτιά, τα οποία θα είναι αξιοποιήσιμα μόνον αν ψηφιοποιηθούν ταξινομηθούν και αποθηκευτούν σε μαγνητικό μέσο. Μα δεν το ήξεραν; Φυσικά και το ήξεραν αλλά έπρεπε να πούνε κάτι. Και το ευκολότερο ήταν να βαπτίσουν τις στοίβες των χαρτιών τους … αρχείο.

Η τυπολατρική εμμονή

 Το δεύτερο σκαλί στην κλίμακα των αμήχανων αντιδράσεων ήταν ακόμη χειρότερο. Ναι να φτιάξουμε το αρχείο αλλά όχι και να το δίνουμε από τον διαδίκτυο! Οι πολίτες θα έρχονται θα κάνουν αιτήσεις και θα έπαιρναν το αρχείο τους. Εντάξει, το αίμα νερό δεν γίνεται θα μου πείτε.

Είχε και χειρότερα. Πάντα έχει. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος μας είπε ότι το κόστος θα ήταν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Το θεμελίωσε μάλιστα φέροντας παράδειγμα τον Δήμο Αριστοτέλη που για φακέλους μιας δεκαετίας ξόδεψε 100 χιλ €. Αγνόησε φυσικά ότι το κόστος πέφτει κατακόρυφα στην περίπτωση των συμπράξεων.

Ιδιωτικότητα;

Κάπου κει ένας Δημοτικός Σύμβουλος είπε πως πρόπερσι έκανε σπίτι και δεν θα ήθελε κάποιοι να βλέπουν τις κατόψεις του. Δεν ήξερα ούτε και ξέρω αν έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας μορφής ιδιωτικότητας, δεδομένου ότι ένα σπίτι βασίζει την ύπαρξη και λειτουργία του στην συνδρομή μιας σειράς δημόσιων και δημοτικών υπηρεσιών. Των εταιρειών που του παρέχουν νερό, ρεύμα, της πυροσβεστικής και φυσικά των υπηρεσιών που θα φροντίσουν την αντισεισμική του προστασία. Δεν ζεις μόνος και αυτό είναι το ευτύχημα και το δυστύχημα όλων μας ταυτόχρονα. Άλλωστε στους χάρτες του Google Earth, του κτηματολογίου και δεν ξέρω ποιών άλλων υπηρεσιών η εικόνα του κάθε σπιτιού είναι μήνα με το μήνα ακριβέστερη. Τι μπορείς να κρύψεις λοιπόν;

Τα μετριτά

Φυσικά και χειροτέρεψε. Πιάστηκαν από τις τρεις συνιστώσες του κόστους (χρήματα, χρέωση και χρόνος), ειδικά στο ποσό των μετρητών που πρέπει να καταβληθεί. Ένας μου ζήτησε μάλιστα να το αιτιολογήσω. Η απάντηση ήταν πως αυτό συνέβη σε δύο σημαντικά αναπτυξιακά  έργα,  της ζεύξης Ρίου Αντιρρίου και του αεροδρομίου των Σπάτων (και το κτήριο της πυροσβεστικής της Βέροιας). Για την γέφυρα πληρώθηκαν το 40% δηλαδή 370 εκ € και 35 χρόνια εκμετάλλευση. Ναι η κατασκευάστρια βγάζει πολλά χρήματα. Αν όμως δεν υπήρχε αυτή θα δούλευε ακόμη το πορθμείο. Για το αεροδρόμιο των Σπάτων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτό ανήκει κατά 55% στο Ελληνικό δημόσιο. Εδώ τα πράγματα είναι περίεργα. Ακούγονται μόνον  φήμες αλλά δεν υπάρχουν ευδιάκριτα νούμερα.  Δεν ξέρω ακόμη αν αυτός που έκανε την ερώτηση παριστάνοντας τον ανήξερο είχε πραγματικά κάποια απορία ή ήθελε να δημιουργήσει απλώς εντυπώσεις. 

Το φεστιβάλ

Βέβαια ήταν και ο κομμουνιστής της παρέας. Ο ακραιφνής και γνήσιος. Μίλησε για το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια κάνοντας προφανώς πρόβα για το φεστιβάλ ΚΝΕ οδηγητής. Πρόταση κατά βάση δεν κατέθεσε ούτε διατύπωσε κάποια απαντήσιμη ερώτηση, μου έδωσε όμως το δικαίωμα να του πω, πως δεδομένου ότι στο ΔΣ οι δεξιοί είναι μια ασήμαντη μειοψηφία (δύο στους 42, κι αυτοί όχι και ιδιαίτερα δεξιοί) έχω την υποχρέωση ως δεξιός να του θυμίσω πως η Σοβιετία και μαζί της το κομμουνιστικό όραμα κατέρρευσαν το 1989. Αυτό φυσικά πυροδότησε δύο ακόμη κύκλους ομιλητών. Βλέπετε η αριστερά και οι αντιλήψεις που κομίζει είναι σε παρακμάζουσες χώρες η ιερή αγελάδα την οποία κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πειράζει. 

Όταν το κυρίαρχο αρσενικό 'το παίρνει πάνω του'

Βέβαια το κρεσέντο ήρθε από τον Δήμαρχο. Έτσι είναι, η όπερα δεν τελειώνει αν δεν τραγουδήσει η χοντρή, λένε στην Αμερική.  Τι μας είπε αυτός ο άνθρωπος; Ότι καταρχήν η συζήτηση είναι άσκοπη και πως αν γίνεται είναι γιατί  μόνο υπάρχει μια πρόταση με 25 υπογραφές. Συμπλήρωσε πως ο Δήμος κάνει ψηφιοποίηση και πως έχει ήδη σκανάρει το 40% των στελεχών των αδειών !  Προσέθεσε τέλος πως το έργο θα ολοκληρωθεί με χρήση οκταμηνιτών! Ας αρχίσουμε από τα οκταμηνήτικα. Αυτό είχα καταλάβει ενθυμούμενος τον πατέρα μου που μου είπε πως τα οκταμηνήτικα δεν είναι σαν τα εφταμηνίτικα. Πεθαίνουν σχεδόν πάντα και  συχνά πεθαίνει και η λεχώνα. Βέβαια από τότε η επιστήμη έχει προοδεύσει αλλά τελικά δεν επρόκειτο για έμβρυα. Ήταν υπάλληλοι με οκτάμηνη σύμβαση εργασίας από το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ. (φαντάζομαι). Συνεχίζοντας θέλω να πω πως το 40% των στελεχών αποτελεί το 0,5‰ (ναι τοις χιλίοις) του συνολικού έργου. Από την άλλη πάλι ξέρουμε πως λειτουργεί ένας συμβασιούχος σύμβασης βραχέως χρόνου. Το πρώτο μήνα προσπαθεί να προσαρμοστεί. Τον τελευταίο είναι έτοιμος να φύγει και χαλαρώνει. Στο ενδιάμεσο κάνει ότι του πουν όπως το καταλαβαίνει. Μερικούς μήνες μετά προσπαθείς να συμμαζέψεις τις ζημιές που σου έκανε. Εδώ, στην καλύτερη περίπτωση μερικά χρόνια μετά θα βρίσκεις έγραφα σε άλλους φακέλους ή στην χειρότερη θα κουβαλήσεις την πυροσβεστική για την φωτιά που σου άναψαν στον χώρο του αρχείου.   

Αυτά τα ωραία μου συνέβησαν προχθές. Αρκετοί καλοί φίλοι και συνυπογράφοντες ήρθαν και με συμπαραστάθηκαν. Τους ευχαριστώ. Ευχαριστώ κι αυτούς που δεν ήρθαν. Φυσικά και αποδόθηκε έργο.   Τέθηκε το πρόβλημα και αυτό δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Ευχαριστώ ακόμη από καρδίας και τους δύο δημοτικούς συμβούλους που ψήφισαν υπέρ της προτάσεως και λιγότερο τούς δύο που έριξαν λευκό. Δεν ευχαριστώ φυσικά όσους μαύρισαν την πρόταση. Απλά εκτιμώ την βοήθειά τους. Μου έδειξαν πως το σκοτάδι είναι ακόμη αρκετά "πηχτό" στην πόλη μας.