Η γκρίζες περιοχές της καθημερινότητας

 Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα σχεδόν μακαρίσει εμένα και τους συμπολίτες μου για το ότι έχουμε μια τόσο αδύναμη όσο και αδιάφορη δημοτική αρχή. Το έκανα θεωρώντας πως αν αυτοί οι άνθρωποι αφεθούν στην ησυχία τους τότε το κοινωνικό σύνολο αισθανόμενο μόνο θα αναδείξει πρωτοβουλίες που θα λύσουν τοπικά προβλήματα. Είχα φέρει μάλιστα και παραδείγματα. 

Εκείνο το οποίο δυστυχώς δεν είχα πάρει υπόψη μου είναι ότι τα παλικάρια αυτά αν και ράθυμα στο να λύσουν προβλήματα αποδεικνύονται ιδιαίτερα αποδοτικά στο να ορθώσουν  εμπόδια στους πολίτες που εκδηλώνουν πρόθεση για πρωτοβουλίες. 

Παρακάτω παρουσιάζεται ένα μικρό παράδειγμα μεταφέρθηκε από την  πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης μου. 

Η κάλαθος

Εδώ ήταν το καλάθι

Κάτω ακριβώς από την ταμπέλα της προηγούμενης ανάρτησης υπήρχε ένα καλάθι αχρήστων. Απ’ αυτά που χρησιμοποιούνται για να πετάει κανείς μικροαπορρίμματα  από παρόδιες δραστηριότητες. Το καλάθι αυτό κάποια στιγμή χάλασε και ο δήμος το ξήλωσε. Η πρόεδρος (τότε δεν ήταν πρόεδρος) πήγε στον Αρμόδιο αντιδήμαρχο Βασίλη Π. και του ζήτησε να ξαναβάλει την κάλαθο. Ο αντιδήμαρχος αρνήθηκε επικαλούμενος έλλειψη πόρων.  Το νόστιμο προέρχεται από την αντίδρασή του όταν η γυναίκα αυτή, που έχει μαγαζί δίπλα, του είπε πως προτίθεται αυτή μαζί με άλλους συναδέλφους της εμπόρους να τοποθετήσουν αυτοί το καλάθι. Ο τύπος απάντησε πως αυτό απαγορεύεται. 

Σίγουρα απαγορεύεται. Και σίγουρα υπάρχει έλλειψη πόρων.  Πώς να μην υπάρχει άλλωστε. Ο ίδιος πολιτικός υπεύθυνος για την καθαριότητα ψήφισε ως μέλος της οικονομικής επιτροπής να διατεθεί δημοτικό  χρήμα 10 έως 35 χιλιάδες € σε δικαστική δαπάνη για να κυνηγηθούν μέχρις εξόντωσης δύο συμπολίτες που απλώς έτυχε να κάνουν δημόσια φωναχτά  ερωτήσεις.Και οι ερωτήσεις απαγορεύονται.

Μια άλλη εκδοχή των εμποδίων που υψώνουν απέναντι σε δράσεις πολιτών; Αναμφίβολα ναι. 

Άλλωστε, όσο οκνηροί είναι στα χρήσιμα πράγματα άλλο τόσο δραστήριοι γίνονται στην περιχαράκωση της μικρής τους εξουσίας.